„Bóg i król, Kościół i państwo – oto z duszy i ciała wieczna kontrrewolucja…”

„Niewolnicy boga muszą być niewolnikami kościoła i państwa, ponieważ państwo jest pobłogosławione przez kościół.”

„Nigdy Bóg duszy nie udziela więcej łask jak w cierpieniu, jeżeli dusza chce skorzystać z tego czasu, udzielonego jej dla oczyszczenia duszy i ciała.”

„Królestwo komunistyczne jest (…) obarczone całością zadań, które należą do kościoła. Kształtuje ono dusze ludzką, zwiastuje obowiązujące dogmaty, czuwa nad tym, aby ta dusza oddawała mu cześć nie tylko „jako cesarzowi”, ale także „jako Bogu”.(…) Mamy tu do czynienia z monizmem społecznym posuniętym do ostateczności, zamykającym w jednym pojęciu państwo, społeczeństwo, kościół.”

„Bracia, spójrzcie, ile wart jest ten świat: oto król Francji!”

„Nie ma Głowy bez ciała i ciała bez Głowy. Kościołem jest ta społeczność, która jest Ciałem Chrystusa. Jeżeli Chrystus jest jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi (1Tm 2,5), a Kościół jedynym Jego Ciałem, wtedy zbawienie, idące od Chrystusa, idzie także przez Kościół. Wszędzie, gdzie znajdują się elementy Kościoła Chrystusowego, biorą one udział w realizującym się zbawieniu. Do Boga prowadzą drogi zwyczajne i nadzwyczajne, o których nieraz zapominamy.”

„Miłość jest dla duszy kochającego tym, czym dusza dla ciała, które ożywia.”

„Chrystus musi być dla duszy tym, czym pokarm jest dla ciała.”

„Przemoc wobec ciała zabija też duszę.”

„Śmiech i radość są balsamem dla ciała, smutek – dla duszy.”