„Lubię ludzi. Zawsze byliśmy otoczeni gronem przyjaciół i pałac nie odgradza nas od ludzi.”

„Nigdy nie byłem otoczony sforą, która by mnie chroniła, nie należałem do wilczych stad. Zawsze szedłem samotnie, oczywiście z wąskim gronem przyjaciół i tych, którzy rozumieli i czuli moje intencje.”

„Są ludzie, którzy tyranizują nas samych tylko faktem swego istnienia. Na próżno odgradzamy się od nich setkami kilometrów, nic nie pomoże.”

„Najgorszy bowiem był strach. Dlatego z wdzięcznością przyjmowała każde schronienie, nawet takie, które jednocześnie odgradzało ją od ludzi, przyjaźni i miłości.”

„U takich ludzi przyjaciół nie może być z zasady.”

„Ludzie nie mają przyjaciół, ponieważ nie ma sklepów z przyjaciółmi.”

„(…) bardziej lubię ludzi niż zasady, a ponad wszystko lubię ludzi bez żadnych zasad.”

„Ludzie mogą mieć przyjaciół, mężowie stanu nie.”

„Wiem, co to jest szczęście. Nic mnie nie obchodzi, oprócz zdrowia i przyjaciół. Życie bez przyjaciół to nie życie. Nieprawda, że przyjaciół zdobywa się w dzieciństwie i młodości, a potem ma się tylko znajomych. Nie wolno się zamykać na ludzi, ludzie są kochani i dobrzy.”

„Będę miała mnóstwo wnuków i zamieszkam gdzieś na wsi. Zawsze chciałam osiedlić się w Toskanii. Chętnie otoczyłabym się gromadą ludzi. Uwielbiam zgiełk, wiesz, kiedy coś się dzieje. Gdy dzieci się śmieją lub gdy płaczą… Wtedy wiadomo, że wokół ciebie jest rodzina. A ja na starość będę miała wielką rodzinę. Wiem, że tak będzie.”