„Musisz tylko patrzeć dalej, niż widzą twoje oczy. Wtedy może się zdarzyć, że to, co niewidzialne, stanie się widzialne.”

„Jeżeli nie jesteś zdolny widzieć więcej ponad to, co widzialne, nie możesz zobaczyć niczego.”

„Późno w nocy wszakże Belfast szepcze chłodnym tchnieniem, że nienawiść ma w sobie coś z Boga. Nie widzisz jej, bo jest niewidzialna, lecz jeśli zamkniesz oczy na wszystko poza nią i staniesz do boju, będziesz miał po co żyć.”

„Co widzisz?
I z której strony?
W jakim czasie?
Przy jakim świetle?
Czy obrócisz się wokół własnej osi,
żeby zobaczyć niewidzialne?”

„Jeśli nie potrafisz szanować tych, których widzisz, jak możesz szanować niewidzialnego Boga? Dla mnie Bóg nie jest ograniczony do świątyni, Bóg jest w ludziach.”

„Jak przeniknąć poza granice dobra i zła.
Początek i kres niewidzialne
Przenikają do nas
I widział Bóg, że było dobre.
Widział – odnajdywał ślad własnej istoty.”

„Bez pisma słowa jako takie nie mają widzialnej postaci, chociaż możemy zobaczyć przedmioty, które one oznaczają. Słowa są dźwiękami. Można je przywołać – „przypomnieć”. Nie można ich jednak nigdzie „szukać”. Nie mają ani siedliska, ani śladu (…). Są zdarzeniami.”

„To sukinsyn! Zadrasnąłem sobie rogówkę lewego oka. Bolało mnie, nic nie widziałem. Kubrick powiedział: „Kręcimy dalej. Będę uważał na twoje drugie oko.””

„Na studiach miałem ćwiczenia z kompozycji tekstu. Facet, który je prowadził, przyniósł na pierwsze zajęcia dziecinną lalkę. Podniósł ją do góry i oznajmił, że większość ludzi opisałaby lalkę z najbardziej oczywistego punku widzenia. Wyrysował przy tym niewidzialną linię poziomą od własnego oka do lalki. Ale pisarz z prawdziwego zdarzenia, mówił dalej, wie, że lalkę można opisać z wielu punktów widzenia – z góry, z dołu – i że tu właśnie zaczyna się prawdziwa twórczość.”

„Jego jasnozielone oczy, prosty nos i dość dumne, łukowate usta koloru surowej wątroby stanowiły względnie sympatyczną grupę widzialnych organów jego ciała.”