gdy ktoś z tłumu zaproponował własnego konia na rozerwanie Ravaillaca (jeden z przeznaczonych do tego rumaków był zbyt słaby).
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, ISBN 8305129713, s. 377.
„Dajcie pożyć, konie, dajcie,
dajcie dożyć, konie,
na cóż, bracia, nam ten wieczny lot?
Cóż mi za konie los nadarzył,
jakby w nich palił ktoś (…)?”
Źródło: Konie, tłum. Agnieszka Osiecka
Podobne cytaty
„Łatwo będzie w Polsce o tureckie konie.”
po bitwie pod Wiedniem.
„Więź: I trzask bata konie brata.”
„Konie króla Francji mieszkają lepiej ode mnie!”
na widok warunków, w jakich przebywały w stajni konie króla Francji Ludwika XIV.
Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), Wiek XVI-XVIII w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii i studentów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, s. 328.
„Jeśli masz zdrów żołądek i lędźwie, i nogi,
To i cóż ci dać mogą by skarby królewskie?”
Listy
Źródło: I. 12, 5.