„Twoja miłość jest teraz prawdziwa, bo się objawia w cierpieniu, w zaparciu. Uskarżasz się, żeś pożytku nie odniosła z rekolekcji. Czyż może być większy, jak wyrzeczenie się samej siebie i poddanie woli Bożej?”

„Cierpienia znoszone cierpliwie i z poddaniem się Woli Bożej, są najdoskonalszą pokutą za grzechy.”

„Najkrótsza droga do miłości Bożej jest przez codzienne wyrzeczenie się siebie samego.”

„Wierne poddawanie się zawsze i wszędzie woli Bożej, we wszystkich wypadkach i okolicznościach życia, oddaje Bogu wielką chwałę; takie poddanie się woli Bożej większą ma w Jego oczach wagę niż długie posty, umartwienia i najsurowsze pokuty.”

„Przede wszystkim uczucie pokory, pragnienie pokuty, zaparcia siebie, poświęcenia dla innych niech dominują w naszych myślach i uczuciach…. wyrobić w sobie duszę wrażliwą i delikatną dla cierpień Chrystusa Pana i tam gdzie Chrystus Pan cierpiący, tam myślami swymi przebywać, tam swoją wolę nagiąć do woli Bożej, przekreślić swoje „ja”, żeby Chrystus Pan mógł zamieszkać i odpocząć.”

„Miłość, aby była prawdziwa, musi kosztować, musi boleć, musi ogałacać nas z samych siebie.”

„Miłość prawdziwa zatem w czynie się objawia i prowadzi do czynu. Miłość bez czynu nie jest miłością, ale samolubstwem, najbrudniejszym egoizmem.”

„Miłość, choć tak przyjemna, milszą jest jeszcze przez sposoby, w jakich się objawia, niż przez siebie samą.”

„Dusze czyśćcowe poddane są całkowicie woli Bożej. Chcą tylko tego, czego chce Bóg. Nawet gdyby bramy nieba były otwarte, nigdy nie ważyłyby się stanąć przed obliczem Boga.”

„Cierpienie w miłości ma swój sens. Jest jedyną możliwością sprawdzenia miłości. Nieważne jest, jak kto cierpiał, ale dlaczego cierpiał. Jeżeli cierpiał z miłości do drugiego człowieka, to jego cierpienie jest świadectwem miłości. Potwierdza jego miłość. Prawdziwa miłość szuka trudnych dróg..”