„Ej laleczko czemu to tak miało by być
Że czuła byś wstyd gdybym chciał cię…
Ja robię to tylko po to, bo znam się na klientkach
I lubię na ciebie patrzeć, jak jesteś uśmiechnięta…”

„Ty masz to, co ja chciał-
bym mieć, gdybym kilka lat mniej miał
I tylko chcę cię ostrzec:
Nie wyważaj drzwi otwartych na oścież”

„Więc skoro wszystko twoje jest,
Czemu jesteś ciągle sam?
Czemu nikt nie kocha cię?
Miałam dosyć!
Dlatego nie masz mnie.
Co tobie pozostało?
Twoje smutne „ja!””

„Czy ty nie masz wstydu? (…) Mam, ale to, czego ja się wstydzę, różni się od tego, czego wy się wstydzicie.”

„Ej, ty praco, twarda praco,
Zmyślili cię, nie wiem, na co.”

„Czy pani o mnie co pisze?
Jan i Janowa popatrzyli znowu na siebie, pokiwali głowami i uśmiechnęli się.
– Ej ty głupi dzieciaku! gdzieby tam pani miała do nas o tobie co pisać… przysłała ot pieniądze na utrzymanie twoje. Bądź wdzięczna i za to!”

„Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary?
Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?
Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie,
I w otchłaniach, i w morzu, na ziemi, na niebie.”

„Ja bym bardzo nie chciała, żeby na pytanie: „Kto ty jesteś?” padała odpowiedź: „Wszechpolak mały”. Nie wiadomo, czego według Giertycha dzieci miałyby się uczyć na przedmiocie patriotyzm.”

„Powiedziałem kilka ostrych rzeczy, po prostu dla podgrzania atmosfery, ale nie znaczy to, że jestem niedelikatny. Znałem cię, od kiedy skończyłeś 16 lat – ty wiesz, że cię kocham. Jesteś mistrzem.”

„Mam ciebie, byś troszczył się o mnie, a ty masz mnie, bym troszczył się o ciebie…”