„Kochać i tracić, pragnąć i żałować,
Padać boleśnie i znów się podnosić,
Krzyczeć tęsknocie „precz” i błagać „prowadź”
Oto jest życie: nic, a jakże dosyć…”

„Witajcie, kochane góry,
O, witaj droga ma rzeko!
I oto znów jestem z wami,
A byłem tak daleko!”

„Oto jak wygląda życie: dom, kobieta, której nie kocha się ani za bardzo, ani za mało. A ona, jak kocha? Przypuszczam, że i zanadto i za mało, jak wszystkie kobiety.”

„Kobieta, która kocha trochę, i która się opiera – nie dość kocha, ta która kocha dosyć, a opiera się – nie czuje się dość kochaną.”

„Kochać siebie samego – oto idylla, która trwa całe życie.”

„Nie chciał być znowu młodym i silnym, nawet gdyby to było możliwe, o nie! Zbyt dobrze wiedział, jaki jest koniec, by znów pragnąć początku. Wiedział, do czego prowadzą, na co się zdają wszystkie wysiłki.”

„Życie jest zbyt krótkie, aby tracić czas na rozmowy o niczym.”

„Życie jest za krótkie, żeby tracić je na dyskusje o życiu. Lepiej je przeżyć.”

„Życie sobie tak urządzić, aby móc zostać świętym. Błagać o świętość.”

„Oto życie kurewskie, które tak często przeklinasz,
oto życie kurewskie, w którym tak często przeginasz,
oto życie kurewskie, życie kurewskie, za to życie kurewskie miej do siebie pretensje.”