„(…) płacze dziewczynka
zanim ujrzy mrok, jest zmęczona jak owoc
i zasypia na końcu języka”

„Nie godzi się, aby twoja dusza czuła się zmęczona tym życiem, zanim nie zmęczy się nim ciało.”

„Lenistwo to nic więcej jak zwyczaj odpoczywania, zanim się zmęczysz.”

„Nie płacz, bo to koniec. Uśmiechnij się, bo się wydarzyło.”

„Nic – tylko płacz i żal i mrok i niewiadomość i zatrata!
Takiż to świat! Niedobry świat! Czemuż innego nie ma świata?”

„Wiele rzeczy, które nie mogą przejść przez gardło, ma się na końcu języka.”

„Zanim spłoniesz na stosie, o warszawska chwało,
Zawiążą twoje usta, ręce będą pętać.
Przyjaciele – to wszystko co nam pozostało –
Żałować. Płakać? – płakać. Pamiętać?”

„Przypieczętowując naszą pracę naszą krwią możemy w końcu ujrzeć jaskrawy świt powszechnego szczęścia.”

„Każda kobieta musi w swoim życiu wylać pewną ilość łez, zanim umrze, ale to coś, o co płacze musi być warte tych łez.”

„To tak, jakby trzeba było przejść całą ciemną drogę, żeby w końcu ujrzeć blask słońca, i być właśnie tym indywidualistą, którym chcesz być przez całe życie…”