„Wielkie cierpienia prowadzą nas do mądrości, gdyż są one bólami porodowymi, za pomocą których nasz duch wyzwala się z osłonki przyzwyczajeń i niby nowo narodzone dziecię wpada w ramiona rzeczywistości.”

„Świat przekonuje się, że Ameryka działa nie po to, żeby podbijać, lecz żeby wyzwalać (…). Działalibyśmy w tym samym duchu po zmianie reżimu w Iraku. Z naszą pomocą, wyzwolony Irak może ponownie stać się wielkim krajem.”

„Cierpienie uczy mądrości, a mądrość – spokoju ducha.”

„Cierpienie nie wyzwala, to my się z niego wyzwalamy.”

„Przyzwyczajenie! – robotnica zręczna, ale bardzo powolna, która zrazu pozwala naszemu duchowi cierpieć całe tygodnie w tymczasowej siedzibie, ale którą mimo wszystko winniśmy błogosławić, bo bez przyzwyczajenia, zdany na własne środki, duch nasz nie byłby zdolny uczynić nam żadnego mieszkania mieszkalnym.”

„W moje ramiona
wpada tylko deszcz
błyskawice i gromy
w głowie”

„Jedną z zasad teatru jest, by przy pomocy podobnych tekstów lub zadań na nowo odkrywać rzeczywistość wokół siebie.”

„Blecher wyzwala rzeczywistość ze wszystkiego. W imię niczego.”

„W czasie II wojny światowej byłam małą dziewczynką i jestem przyzwyczajona do bycia wyzwalaną przez Amerykanów.”

„Że też nie mam stu ramion, aby nieść pomoc tym biednym, którzy wzywają pomocy.”