„Czyż nie taka jest sama natura muzyki? Głos ma być instrumentem, a z kolei ja jestem instrumentem, który próbuje brzmieć jak głos. Gdy się spędziło większość życia z gitarą zawieszoną na szyi, to nietrudno doszukiwać się głosu, który w niej drzemie.”

„Kiedy śpiewam, zależy mi na tym, żeby opowiedzieć jak najwierniej pewną historię. Jeżeli wymaga to ode mnie potraktowania mojego głosu jako jednego z instrumentów – robię to.”

„Umysł ludzki jest wspaniałym instrumentem. Budzi się u człowieka w dzieciństwie i rozwija się aż do chwili, kiedy ten człowiek zabiera głos na konferencji międzynarodowej.”

„Głos sumienia i głos honoru brzmią cichutko, gdy kiszki marsza grają.”

„Trzeba uważnie słuchać swego głosu. Ten bardzo delikatny instrument wymaga dużej troski i zrozumienia. A zatem ogromnie ważne jest, jaki repertuar się wybiera. Bywa, że młodzi ludzie nie zdają sobie z tego sprawy. Wydaje im się, że ich głos jest silny, zdolny wyśpiewać wszystko, a żaden rodzaj muzyki nie sprawi im trudności. I wówczas może okazać się, że bardzo szybko następuje kres kariery.”

„Głos natury.”

„Głos sumienia też miewa fałszywe brzmienia.”

„Do grania zachęcił mnie mój ojciec. Kupił mi trąbkę, kiedy miałem pięć lat, ja przystałem na to, byłem w tym dobry i przywiązałem się do tego instrumentu. Ćwiczyłem cztery godziny na dobę przez 13 lat.(…) Nauczyłem się też grać na basie, gitarze, fortepianie, puzonie, saksofonie, dudach i bębnach. Moim najlepszym instrumentem okazał się jednak mój głos. Dowiedziałem się, że dzięki tym wszystkim latom gry na trąbce – kontrolowania oddechu ukształtował się mój głos.”

„Jak może istnieć ustrój, w którym dwóch meneli spod budki ma dwa głosy, a profesor uniwersytetu ma jeden głos? Trzeba być idiotą, żeby chcieć w takim ustroju żyć.”

„Jak może istnieć ustrój, w którym dwóch meneli spod budki ma dwa głosy, a profesor uniwersytetu ma jeden głos? Trzeba być idiotą, żeby chcieć w takim ustroju żyć.”