„Jeśli powie się dziecku, że na podwórku był słoń, po jakimś czasie uwierzy w to tak mocno, że potrafi opisać jego trąbę, kawałki słomy na grzbiecie, złamany kieł. Wytwór wyobraźni staje się rzeczywistością.”

„Dzieci to błogosławieństwo. Jednak potrafią złamać serce w sposób, jakiego nie można sobie wyobrazić.”

„Czasem musimy zejść do piekła w wyobraźni, aby nie trafić tam w rzeczywistości.”

„Człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii.”

„Po jakimś czasie warstwa rdzy staje się warstwą ochronną.”

„[Dzięki wyobraźni] fikcja staje się czymś istniejącym na pewno, jest bardziej konkretną, bardziej wypełnioną treścią i zamkniętą w klarownej formie rzeczywistością.”

„Kieł, Kieł, Kieł – zamruczałam, zdjęta ucziciem.
– Kocham cię. Taaak cię kooocham. – usiłowałam rozłożyć ręcę, żeby pokazać jak bardzo, ale nie mogłam nimi poruszyć.”

„Cudowne dzieci to zazwyczaj dzieci o wybujałej wyobraźni.”

„Jeszcze raz się okazało, że rzeczywistość matematyczna jest bogatsza niż możliwości naszej wyobraźni.”

„Filozofowie i teolodzy zastanawiali się przez wieki nad istnieniem i naturą piekła, ale tu, w szpitalu, wiedziałem, że piekło istnieje, i potrafiłem je opisać. Piekło to utrata dziecka i strach, że już nigdy się go nie odzyska.”