„To opowiadanie zaczyna się jako historia mojego dziadka, a kończy jako moja. Dziadek mój był maszynistą w tych dawnych czasach, kiedy nie tylko pociągi miały jeszcze napęd parowy (to w końcu nie było tak dawno), ale kiedy piękne kobiety traciły głowę w wyniku nieszczęśliwej miłości. I z jedną taką głową, uczepioną za czarne włosy pod trzonem lokomotywy, przyjechał dziadek w nocy do parowozowni (remizy). Ponieważ jej załoga wypuściła się na nocne wędkowanie do pobliskiego stawu, usiadł tymczasem na palecie, żeby zjeść skromną kolację, i w tej chwili (z kromką w ręku) zobaczył pod lokomotywą ludzką głowę.”

Tematy

kobiety , historia , kobieta , wynik , włosy , koniec , czarny , załoga , dziadek , napęd , piękny , pociąg , staw , zjeść , trzon , mienie , opowiadanie , kolacja , zobaczenie , kończenie , lokomotywa , maszynista