„Być może dziennikarz był pijany albo pod wpływem narkotyków, gdy to pisał.”

„Dziennikarze piszą, bo nie mają nic do powiedzenia, a mają coś do powiedzenia, ponieważ piszą.”

„Dziennikarze biorą nas za popieprzone mroczne wampiry, pijane gwiazdy rocka, ale tylko do chwili, gdy nas spotkają.”

„(…) oddziaływanie pociech religijnych można porównać z wpływem, jaki wywiera na człowieka narkotyk”

„Jeśli chcesz, możesz pisać po pijanemu, ale bądź na czczo, kiedy będziesz to czytał!”

„W moich książkach nigdy nie było i nigdy nie będzie żadnego „pronarkotykowego stanowiska” – odparłem z gniewem – Piszę o narkotykach i o braniu narkotyków, ale to nie znaczy, że jestem ich zwolennikiem. Inni ludzie piszą o przestępczości i przestępcach, ale nie czyni to z nich zwolenników przestępczości”

„Pisałem o narkotykach i nie wydaje mi się, żebym był niebezpieczny czy nierozważny pisząc o nich. Oto jak przebiegała ścieżka mojego myślenia: Kiedy spróbowałem narkotyków, były wspaniałe i pomagały mi przez lata, ale teraz obracają się przeciwko mnie – teraz przechodzę przez piekło i to jest koszmarne.”

„Na swoich pierwszych konferencjach prasowych powinnam była powiedzieć dziennikarzom: „Gdyby premierem był mężczyzna, nigdy byście tak o nim nie pisali.””

„Jednostka na pewno ma wpływ na świat wokół niej. Nie jestem tylko przekonany, czy pisaniem można cokolwiek zmienić.”

„Dziennikarz: Co do tej pory zrobiło na panu największe wrażenie?
Łukasz Kadziewicz: Gdy pierwszy raz wziąłem swoją córeczkę na ręce. Kto tego nie przeżył, na pewno nie wie, o co chodzi. Nie ma narkotyków na świecie, które dają taki odjazd.”