„Wspomnienia bywają kapryśne, niestety,
Zbyt wiele szczegółów lub tychże za mało,
Cóż z dat kronikarza, cóż z pióra poety,
Gdy nie chcą wspomnienia układać w całość.”

„Cóż, dyrektorem się bywa, artystą się jest.”

„Więc cóż Zachód może nam ofiarować? Wolność od czegoś to dużo, ale to za mało, to o wiele mniej niż wolność ku czemuś.”

„Więc cóż jest piękno? Wód słoneczne bryzgi?
Diament w popiołach? Pamięć? Doskonałość?
Gdyby to tylko – byłoby za mało! –
Dusza, rozpięta raz na Krzyżu Myśli
– Wyrazi – Całość!”

„Od lat próbuję uciec od tego wspomnienia, uciec od miłości, na która już za późno. Uciec albo chociaż nie podchodzić zbyt blisko…”

„Laurie: Nie wydaje mi się, żeby było zbyt wiele śmiechu wokół, ostatnimi czasy.
Dan: Cóż, czego oczekujesz? Komediant nie żyje.”

„Opowiem to w całości. Dali 8 milionów dolarów Hillary Clinton za jej wspomnienia. Rzeczy, które ja wiem, mogłyby wstrząsnąć światem. Chcę napisać książkę i zarobić dużo pieniędzy.”

„W Europie wszyscy powiedzieliby „Cóż, oni chcą wycisnąć cię jak cytrynę.” Cóż, zgadza się! Ale, wiecie, mam sok, więc czemu nie?”

„Już myślałem
że już
liść wawrzynu przywdzieje,
lecz niestety.
Ha cóż –
nie nam laury, woń róż,
których strzeże Machejek.”

„Uspokoiwszy się więc, że i mój mąż, i cała ludzkość o tym, jak było, zostanie poinformowana przez ludzi o wiele mądrzejszych ode mnie, postanowiłam zbierać tylko wspomnienia zabawne i śmieszne.”