„Byliśmy z Marcinem [Dorocińskim] na jakiejś wojnie z samymi sobą i z naszymi emocjami. Byliśmy sobie bardzo potrzebni jako partnerzy, jako aktorzy, jako ludzie. Mam poczucie, że w pojedynkę byśmy tego nie zrobili.”

o roli w filmie Miłość.
Źródło: Julia Kijowska nagrodzona w Salonikach, culture.pl, 9 listopada 2012 http://www.culture.pl/kalendarz-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/L6vx/content/julia-kijowska-nagrodzona-w-salonikach

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Podobne cytaty

Katarzyna Maciąg Fotografia

„Zawsze jest tak, że dla reżysera aktor mniej czy bardziej do jakiejś postaci przystaje. Ale ja nie mam poczucia obciążenia powtarzalnością.”

Olga Adamska (1973)

Źródło: Ewa Podgajna, To moja podróż przez miłość, „Gazeta Wyborcza – Szczecin” nr 96, 24 kwietnia 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/38287.html

Tomasz Schimscheiner Fotografia
Fred Allen Fotografia

„Konferencja to zgromadzenie ważnych ludzi, którzy w pojedynkę nie mogą nic zrobić, ale razem mogą stwierdzić, że nic się nie da zrobić.”

Fred Allen (1894–1956) amerykański aktor filmowy

Źródło: Aneta Zelek, Znane i nieznane cytaty ze świata ekonomii i zarządzania, str. 89.

Jostein Gaarder Fotografia
Chaka Khan Fotografia
John Steinbeck Fotografia

„Czy nigdy nie będę szczęśliwy? Co mam zrobić, żeby być?”

Chciał sobie przypomnieć, czy kiedyś już w życiu odczuwał prawdziwą radość. Stanęły mu przed oczami zapomniane fragmenty przeszłości: bardzo wczesny chłodny poranek, słońce wstaje zza gór, po błotnistej drodze skaczą małe szare ptaszki. Nie miał wtedy żadnego specjalnego powodu do radości, ale ją czuł.
Albo to: wieczór, koń o lśniącej sierści ociera swą piękną szyję o płot, słychać nawoływanie przepiórek, gdzieś, skądś kapie woda. Aż zaczął szybciej oddychać w podnieceniu, kiedy sobie to przypomniał.
I jeszcze: jedzie starym wozem drabiniastym ze swoją kuzynką. Była starsza od niego, nie pamięta, jak wyglądała. Koń spłoszył się i szarpnął, ona upadła na niego i podnosząc się oparła rękę na jego nodze. Ogarnęła go rozkosz, czuł ją w brzuchu, uderzyła mu do głowy, aż do mózgu, aż do bólu.
I to: jest o północy w wielkiej ciemnej katedrze, ostry barbarzyński zapach żywicy kręci mu w nosie. Trzyma w ręku małą świeczkę przewiązaną białą jedwabną kokardą. Senny szmer odprawianej przed wielkim ołtarzem mszy nadpływa z oddali i usypia go słodko.
Mięśnie Juana rozluźniły się. Zasypiał na słomie w opuszczonej stodole. Nieśmiałe myszy wyczuły, że śpi, wyszły spod słomy, zaczęły się bawić i krzątać, i deszcz poszeptywał cicho na dachu
Autobus do San Juan

Charlaine Harris Fotografia
Beata Kawka Fotografia

„Jeśli dożyję i będę miała 80 lat, to może się zastanowię nad tym, czy mam poczucie spełnienia.”

Beata Kawka (1967) aktorka polska

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=35487

Pokrewne tematy