„Wie pan, ja właściwie nie wierzę w Boga. Moja matka była wierząca, ja nie. Ale ja chcę żeby Bóg istniał. Chcę – to ważniejsze, niż gdybym tylko był o jego istnieniu przekonany.”

„Nie chciałem powiedzieć, że nie wierzę w Boga i w opowieść o Jezusie Chrystusie. Wierzę, że Chrystus był bożyszczem tłumu, kimś w rodzaju gwiazdy rocka, swoistym rewolucjonistą. Bóg jest dla mnie czymś, co sam tworzę – nowy utwór to jest mój Bóg. Chciałem się przyjrzeć, jak ludzie postrzegają Boga.”

„Jednak to nie koniec mojej drogi. Wierzę, że Bóg, tworząc mnie, miał większy plan. Chciał, by Piekło się nawróciło.”

„Gdybym chciał łatwej pracy, to zostałbym w Porto – piękny niebieski fotel, Puchar Ligi Mistrzów, Puchar UEFA, Bóg, a po Bogu ja.”

„Nie zaprzeczam, że jestem samotny. Moja samotność jest głęboka. Król, kiedy nie musi zdawać sprawy przed nikim z tego, co mówi i co robi, nieuchronnie jest bardzo samotny. Ale nie jestem całkiem sam, ponieważ towarzyszy mi siła, której inni nie widzą. Moja siła mistyczna. A poza tym otrzymuję przesłania. Przesłania religijne. Jestem bardzo, bardzo religijny. Wierzę w Boga i zawsze powtarzałem, że gdyby Bóg nie istniał, trzeba by go było wymyślić. Och, bardzo żałuję tych nieszczęśników, którzy nie mają Boga. Nie można żyć bez Boga. Ja żyję z Bogiem odkąd skończyłem pięć lat. To jest od kiedy Bóg mi zesłał wizje.”

„Skoro nie ma nic przed albo poza Bogiem, to musi On mieć podstawę w sobie samym. Bóg ma w sobie wewnętrzną przyczynę swego istnienia, która Go jako istniejącego poprzedza; ale równocześnie Bóg z kolei stanowi prius swej podstawy, gdyż podstawa, nawet jako taka, nie mogłaby istnieć, gdyby Bóg nie istniał actu.”

„Można modlić się nie wierząc w Boga.”

„Zauważając moje istnienie w tym świecie wierzę, że w takiej czy innej postaci będę istniał zawsze.”

„Teza o istnieniu osobowego Boga nie może stawić czoła „krytycznemu rozumowi”. W kwestii domniemanych dowodów na istnienie Stwórcy wykazał to właściwie we wszystkich szczegółach największy niemiecki filozof, Immanuel Kant. Nazywano go dlatego (tzn. ze względu na zburzenie wszelkiej racjonalnej pewności istnienia Boga) „wszechmiażdżycielem”. Dziwne tylko, że nieomal wszyscy dwudziestowieczni teologowie zachowują się tak, jakby ta niszcząca krytyka, która w gruncie rzeczy jest nie do odparcia, w ogóle nie istniała.”

„Boże, stworzyłeś i nic za to nie chciałeś i życie dałeś i nic za to nie chciałeś, więc przebacz i też nie chciej za to nic, gdyż Bogiem, a nie kupcem jesteś Ty.”