„Kiedy dłoń puściła, czarka spadła i roztrzaskała się;
Trudno jest mówić gdy rozpada się rodzina lub ktoś umiera.
Wiosna przychodzi i obfituje w pachnące kwiaty.
Góry, rzeki i ta wielka ziemia, są tylko Tathagatą.”

„Można ścinać kwiaty, ale wiosny to i tak nie zatrzyma”

„Już śpiewają wszędzie ptaki,
Już zakwitły wokół kwiaty…
„Wiosna idzie” – mówią ludzie…
Ale skąd i kiedy przyjdzie?

No i po co nam ta wiosna?
Odwykliśmy już od wiosny…
Jodły w lesie, mech na drzewie
Zielenieją już z radości…”

„Dłoń wzbudziła gorączkę podpisując traktat
Głód począł szaleć i szarańcza spadła
Potężna jest dłoń, która krętym biegiem świata
Przez nabazgrane imię włada.”

„Ziemia jest gorzka i rozpływa się w ustach jak czekolada
z obrazkiem najświętszej panienki, mocno pachnącej kakao.”

„Tylko że między tym, co „przychodzi do głowy”, a tym, co ktoś drugi w logicznym wywodzie, w trzeźwych słowach przedstawia, jest wielka różnica. Bardzo wielka – i sprawia ból.”

„Niosła obrzydliwe, niepokojąco żółte kwiaty. Diabli wiedzą, jak się te kwiaty nazywają, ale są to pierwsze kwiaty, jakie się wiosną pokazują w Moskwie. Te kwiaty rysowały się bardzo wyraziście na tle jej czarnego płaszcza.”

„Kiedyś spadniemy głową w dół,
żeby nas ziemia mogła uspokoić,
żeby nas trawa mogła przewyższyć.”

„Będziesz tam w bieli
spadniesz na dno niczego
gdy wbiją ci igłę
będę trzymała twoją dłoń
kiedy będziesz łagodnie opadał.”

„Jakie to ma znaczenie, czy Bóg mówi do nas z krzaków ciernistych, czy z pachnących kwiatów!”