„W mocy upiora swego każdy z ludzi
aż do szczęsnej chwili pozostaje,
kiedy się jego człowieczeństwo zbudzi…”

„Być w mocy cudzej! Podlegać jakimś atakom, mieć w sobie jakiegoś gościa, który w każdej chwili może opanować duszę? Za nic nie być w pełni odpowiedzialnym? Cóż to za okropność i śmieszność!”

„Postępuj tak, byś człowieczeństwa tak w swej osobie, jako też w osobie każdego innego, używał zawsze zarazem jako celu, nigdy tylko jako środka.”

„Na razie (…) mu się podobała, ale oczywiście pozostawał otwarty i w każdej chwili mógł zmienić zdanie. Zawsze był skłony dać ludziom kolejną szansę trafienia na czarną listę.”

„Ważniejsze od przetrwania jest zachowanie swojego człowieczeństwa.”

„W młodości, jak każdy, miałem swój ideał kobiecej urody. Szukając ideału, nie można jednak deprecjonować człowieczeństwa. Prawdziwa miłość pojawia się nie tylko na płaszczyźnie kobieta – mężczyzna, ale też człowiek – człowiek.”

„Cesarz nie ma ani jednego przyjaciela. Jego charakter i jego istota nie dopuszczają przyjaźni. Pozostaje osamotniony na swej wyżynie. Ze swymi urzędnikami porusza tylko sprawy zawodowe każdego z nich, starannie unikając rozmowy. Dlatego wie tak mało o myślach i uczuciach ludzi, o poglądach i opiniach narodu…”

„Och, gdyby tak wszyscy ludzie
Mogli przeżyć taki jeden dzień.
Gdy wolność wszystkich ludzi zbudzi
I powie: „Idźcie tańczyć, to nie sen.””

„Szkół, gdzie by mógł uczyć się człowiek swego człowieczeństwa nie ma na świecie i pewnie nigdy nie będzie.”

„Dopiero w oporze przeciw śmierci my, ludzie, doświadczamy naszego człowieczeństwa.”