„Sama pani rozumie: nie ma sensu być bohaterem, jeżeli nikt tego nie doceni.”

„Nikt nie rozumie teorii kwantowej.”

„Nie jest pani sama. Przecież ma pani mnie.”

„Myślę o bohaterze jako o kimś, kto rozumie stopień odpowiedzialności płynący razem z wolnością.”

„A może nikt nie rozumie własnej twarzy?”

„Dla kamerdynera nikt nie jest bohaterem… nie dlatego by ten nie był bohaterem, lecz dlatego, iż tamten jest kamerdynerem.”

„Jak to się dzieje, że nikt mnie nie rozumie, a wszyscy mnie uwielbiają?”

„Nikt nie rozumie świata, w którym żyje, ale jedni są w tym lepsi od innych.”

„Czy pani mieszka sama, czy razem z nim?”

„Nie ma sensu płakać, jeśli nikt cię nie kocha. Bo nikt nie przyjdzie.”