„A pan Lelewel oficjalnie uznał kronikę Prokosza za falsyfikat w interesie historiografii zaborcy niemieckiego, która była zagrożona jej treścią. Oświadczył, że znalazł jej rękopis 21 czerwca 1764 roku i nie miał wątpliwości, ze stoi za tym fałszerz dokumentów Przybysław Dyjamentowski. Ale to nie jest żaden dowód, ponieważ:
1. Rękopis ten nie był podpisany – brak dowodu?
2. Lelewel tylko przypuszczał, że jego twórcą mógł być P. Dyjamentowski – brak dowodu?
3. Nie wiadomo czy był to rękopis części kroniki Prokosza czy całości, która liczy z bezcenną bibliografią aż 267 stron?
4. Gdzie się zatem podział ten rękopis Lelewela – brak dowodu?”

Tematy

uznanie , część , brak , dowód , dokument , liczyć , podział , oświadczenie , niewiadoma , rękopis , falsyfikat , całość , znalezienie , wątpliwość , twórca , historiografia , fałszerz , podpisanie