„Poezja jest w życiu tym, czym ogień w lesie.”

„Ogień szedł lasem i płonął dom, biegła tyraliera żołnierzy…”

„Czym jest poezja trubadurów? Jest wysławianiem nieszczęśliwej miłości. (…) Europa nie znała nigdy równie retorycznej poezji.”

„W lesie wyrosłam jak złoty krzak,
w cygańskim namiocie zrodzona,
do borowika podobna.
Jak własne serce kocham ogień.”

„Trzeba pisać. Żeby zarobić na chleb. I na podróż do Patagonii. Albo na Alaskę. (…) O czym pisać? O wszystkim. O poezji zatem więc. Bo wszystko jest poezją, każdy jest poetą. (…) Wszystko jest poezją, a najmniej poezją jest napisany wiersz; każdy jest poetą, a najmniej poetą jest piszący wiersze.”

„Rozłąka jest dla miłości tym, czym wiatr dla ognia – małą gasi a wielką roznieca.”

„Słowa są całą poezją życia.”

„Szybcy jak wiatr, spokojni jak las, zapalczywi niczym ogień, niewzruszeni jak góry, niepoznani jak ciemność, gwałtowni niczym piorun – tacy winni być żołnierze.”

„W nauce próbujemy w sposób zrozumiały dla wszystkich opowiedzieć o tym, o czym nikt wcześniej nie miał pojęcia. W poezji – wręcz przeciwnie.”

„Kto nie zbłądził w lesie, ten nie poznał lasu –
Las to otchłań bezdenna, kędy istot tłumy,
Żyją, tak zasłuchane w głuche sosen szumy,
Jak duchy zapatrzone w ślepe oko czasu.”