„Richard spojrzał na nią, jakże była piękna, niczym Wenus stworzona do miłości, akt dedykowany Bogu, który go umożliwił. Dlatego właśnie cierpimy, dla tej jednej boskiej iskry, która zmienia urok piekła w słoneczny blask. Na tym właśnie polega nieśmiertelność. W tym właśnie akcie wzlatujemy wolni w przestworza.”

„Teraz chciałabym dostać szansę w trzecim akcie – niepodejrzewający niczego mężczyzna i mściwa kobieta, ale to jest oszukiwanie samej siebie, bo jeśli dostanę szansę na ostatni akt, odegram heroinę, która dzielnie cierpi i gromadzi to wszystko, aby odgrodzić się tym, jak zaporą od mężczyzny, który stał się jej obcy.”

„Urok nowości jest dla miłości tym, czym kwiat dla owocu: daje jej blask, który ściera się łatwo, a nie wraca nigdy.”

„Każde grzeszne stworzenie ma w sobie iskrę świętości.”

„Najstraszniejsza ze wszystkiego jest świadomość niespełnionej miłości – na tym polega piekło.”

„Jakże piękna i nieśmiertelna jest twoja miłość, skoro nie chcesz nawet o nią walczyć?”

„Wenus, dobra i piękna pani, była boginią miłości. Junona, straszliwa megiera, boginią małżeństwa. Zawsze były zaprzysiężonymi wrogami.”

„Kto nie cierpiał ten nie jest wolny, a bez wolności nie ma miłości, bez miłości nie ma szczęścia, nie ma błogości.”

„Niech wszyscy usiłują mieć dobrą intencję… aby służyli i podobali się Boskiej Dobroci dla niej samej… i dla miłości i dobrodziejstw niezwykłych, którymi nas uprzedziła, raczej niż dla bojaźni kar lub nadziei nagród… We wszystkim niech szukają Boga, wyzuwając się, ile tylko jest możliwe, z miłości wszystkich stworzeń, aby miłość całą przenieść na ich Stwórcę, jego miłując we wszystkich stworzeniach, a wszystkie stworzenia w nim, wedle najświętszej i Boskiej woli jego.”

„Ziarna różańca mego życia muszą być ukute z woli, aby były pełne. Piękne one będą wtedy, gdy miłość je rozpromieni, a Chrystus Pan spojrzy na nie z upodobaniem. Tylko miłość Boga ku nam, nadać może piękność tym ziarnom i blask.”