„Każdego ranka kiedy się budzę, doświadczam niespotykanego zachwytu – zachwytu bycia Salvadorem Dalí – i zadaję sobie pytanie: „jakiej wspaniałej rzeczy dokona dziś Salvador Dalí?””

„[…] wszystko, co budzi zachwyt wywołany wiecznym zbliżaniem się do celu, czeka zagłada.”

„Gdy Peter budził się rano, nigdy nie otwierał oczu, dopóki nie odpowiedział sobie na dwa proste pytania. Zawsze zadawał je w tej samej kolejności. Pytanie pierwsze: kim jestem? (…) pytanie drugie: jaki dziś dzień tygodnia?”

„Fascynacja: smak zachwytu.”

„Niemal każdego ranka budzę się z myślą, że jestem najszczęśliwszym sukinsynem na świecie.”

„(…) jest naiwnością mniemanie, jakoby zachwyt nasz wobec dzieła sztuki z nas samych pochodził: że zachwyt ten w sporej mierze nie rodzi się z ludzi, ale między ludźmi, i jest to tak jakbyśmy wzajemnie zmuszali się do zachwytu (choć nikt „osobiście” nie jest zachwycony).”

„Idol: zbiorowy amok zachwytów.”

„Moje znaki szczególne to zachwyt i rozpacz.”

„Przecież to obojętne, czy muzy naprawdę istnieją (… to, że są wiedzą naszej świadomości, że budzą sobą zachwyt i upajającą malignę – to już aż nazbyt wystarczające istnienie! I, powiem, najwznioślej!”

„Wciąż zadaję sobie pytanie, jaki jest sens mojego aktorstwa?”