„Człowiek rad plwa na to, co z własnej winy utracił, by się nie zdradzić, że cierpi.”

„Gdyby człowiek realizował połowę własnych pragnień, podwoiłby swoje winy.”

„Jest to owa zagadkowa mieszanina sumienia i egoizmu, pozostająca człowiekowi nowoczesnemu nawet wtedy, gdy z własnej winy lub bez winy utracił wszystko inne, wiarę, nadzieję i miłość. To poczucie honoru daje się pogodzić ze sporą dozą egoizmu, z wielkimi występkami, i zdolne jest do ogromnych złudzeń; jednakowoż także wszelkie szlachetniejsze pierwiastki, jakie się w człowieku zachowały, mogą tu znaleźć ostoję i nowych zaczerpnąć sił.”

„Grałem na scenie, wędrowałem, kochałem, cierpiałem, ufałem i zostałem zdradzony.”

„Nie jest wolny człowiek, który nie potrafi przyznać się do winy.”

„Człowiek dobry ma nieczyste sumienie – nękają go moralne rozterki. Moralność istnieje tak długo, jak długo trawi nas poczucie winy i poczucie odpowiedzialności. Nie tylko za własne czyny, ale za wszelkie zło, które się wydarza.”

„Człowiek zdrowy ma zawsze mnóstwo rad dla chorego.”

„Gdy rada głupca jest dobra, to mądry człowiek jej słucha.”

„W chwili nieszczęścia, kiedy go wszystko zdradziło, jeszcze pozostała mu wierną – ziemia, prosty człowiek i Bóg.”

„Cierpienie uczy nas o własnym istnieniu.”