„Henry podniósł się, podając Laurze rękę. Wydychając chmurkę pary wodnej, podźwignęła się na nogi. Płaskowyż znajdował się ponad trzy tysiące metrów nad poziomem morza, a powietrze było rozrzedzone i zimne, w jakiś sposób wydawało się inne niż to, którym oddychali przez całe dotychczasowe życie. Ale było też niesamowicie czyste.”

„Sądzicie, że gdyby Laura została żoną Petrarki, ten pisałby sonety przez całe życie?”

„Wyszedłem na zewnątrz
by sprawdzić
czy miasto jeszcze oddycha
z jego betonowych gardeł
nie parowało ogrzane powietrze
więc podniosłem do ust butelkę
i rozpocząłem sztuczne oddychanie
metodą usta usta”

„Despotyzmy z reguły wykrzykują o własnych krzywdach, wydaje im się podejrzane, że inaczej myślący korzystają z przywileju oddychania świeżym powietrzem i chodzenia na dwóch nogach. Prawidła zdrowego rozsądku nie obowiązują w Ciemnogrodach.”

„Morzem jestem i burzy nie lękam się,
gdyż całe życie morza jest niespokojne.”

„Ale całe życie jest niebezpieczne, a przecież nie pozostajemy w łóżkach przez cały dzień, bojąc się wyjść w obawie, że jakiś samolot może spaść nam na głowę albo ziemia rozstąpi się nam pod nogami.”

„Napisałem tylko, że wydaje się nieszkodliwa. Podobnie jak nieszkodliwa wydaje się anakonda, owinięta wokół gałęzi drzewa, trzy metry nad twoją głową.”

„Towarzystwo jest jak powietrze: niezbędne do oddychania, ale niewystarczające do życia.”

„Mówili w telewizji, że niedźwiedź kodiak mierzy trzy metry pięćdziesiąt!
– Kurde balans, trzech pięćdziesiąt nie ma nawet słoń! He? No! – sprzeciwił się drugi.
– Jak stanie na tylnych łapach, a podniesie przednie, to niedźwiedź kodiak mierzy trzy metry pięćdziesiąt.
– Kurnia, już mnie nie wpieprzaj! – wrzasnął łysoń, zrywając się nagle. Był to naprawdę olbrzym. – Ja mam dwa metry, ty metr sześćdziesiąt. Wleź na mnie i rękami dotknij sufitu. Potem pogadamy o tym twoim kodiaku. He? No! – A znowu siadając, dodał: – Kurde balans, to będzie cholernie wysoko.
– No dobra – zgodził się niespodziewanie maleńki i zaczął wspinać się tamtemu na plecy.”

„(…) jeżeli reżyser chce, to ściągnie aktora nawet z końca świata. A aktor jest w stanie rzucić wszystko, całe swoje dotychczasowe życie, jeśli reżyser zdoła go przekonać do swojej propozycji.”