„P: Jak wielu miałeś nauczycieli? Odp: Siebie samego.”

„Nauczyciel wie mnóstwo rzeczy, ale same nudziarstwa.”

„Trzeba tak żyć, żeby można było mieć szacunek dla samego siebie.”

„P: Czy zaczynałeś życie ta jak my z wieloma oczekiwaniami, i co cię skłoniło aby je porzucić? Odp: Kiedy miałem sześć-siedem lat czułem się jakbym mieszkał wewnątrz zamkniętego pudła, które zostało sporządzone z nieba i ziemi, i z tego powodu płakałem. Razu pewnego zapytałem matki: „Czy możesz usunąć mnie z tego pudła nieba i ziemi?” Odpowiedziała, „Nie mogę.” Wtedy powiedziałem, „Ja to zrobię.””

„Jedynie ten, co nie tylko od świata, ale i od samego siebie się uwolnił, może sądzić, że zasługuje na miano zakonnika.”

„Miałam potrzebę przewietrzenia mózgu od pracy, od problemów, od siebie samej.”

„Warunek miłości: mieć jakiś inny obiekt ukochania niż samych siebie.”

„Każdy z nas jest kimś niepowtarzalnym. Nie czyń siebie samego przedmiotem kompromisu, bo jesteś wszystkim, co masz.”

„Egzystencjalizm. Kiedy krytykują samych siebie, można mieć pewność, że czynią to w celu zmiażdżenia innych. Sędziowie pokutnicy.”

„By umywać nogi drugiemu, nie trzeba być bogatym, nie trzeba być uczonym. Wystarczy mieć Jezusowego ducha i naśladować Jego ręce trzymające misę z wodą. Nauczycielu w domu rodzinnym, nauczycielu w szkole, nauczycielu na uczelni, nauczycielu Ewangelii, nauczycielu życia społecznego i politycznego – czy nie zapomniałeś owej misy i ręcznika? W czym będziesz mył i ocierał nogi swoich uczniów?”