„Margaret, najstarsza z całej czwórki, miała szesnaście lat i była bardzo ładna; krągła, o jasnej cerze, dużych oczach, masie delikatnych brązowych włosów, słodkich ustach i białych dłoniach, które były przedmiotem jej próżności.”

„Zbigniew Bartman: Pozdrawiam wszystkie brunetki o dużych brązowych oczach!
Igła: A blondynki?
Zbigniew Bartman: Blondynki nie.”

„Ładne oczy masz, komu je dasz?”

„Być żywym to pamiętać brązowe rzeki, w których pływały ryby, a także promienie słońca na kobiecych włosach.”

„Weszła Drewniakówna. Drobna, prawie filigranowa, o jasnych włosach i oczach dziecka, robiła wrażenie porcelanowej laleczki, a nie robotnicy przy tokarce.”

„Naszym celem nie jest dobieranie ludzi według tego czy są czarni, biali lub brązowi, ale według ich kwalifikacji.”

„Gdy byłem w twoim wieku, miałem szesnaście lat.”

„Z samotnością w sercu, z pragnieniem w głodnych oczach, z rezygnacją w dłoniach. Kocham.”

„Oszalała dziewczyna o iskrzących oczach, długich białych palcach,
wciśnięta między głazy ścian,
z włosami zlepionymi i jękiem na wargach (…).
Kasandro,
czy ludzie uwierzą
w fontannę twej goryczy?”

„Wciąż mydlą nam oczy i dziwią się, że mówimy o nich z pianą na ustach…”