„Ze szklanki powietrza
wiatr pije promienie
i w kurz się drogi zatacza”

„Wąż i kura dwa bratanki, kurze wąż pożyczył szklanki.”

„Nie potrzebujemy dróg republikańskich ani dróg demokratycznych. Potrzebujemy po prostu dróg. Nie potrzebujemy republikańskiego czystego powietrza ani demokratycznego czystego powietrza. Potrzebujemy po prostu czystego powietrza.”

„Łupież – kurz na drodze myśli.”

„Od Bałtyku, aż do Tatr
pijmy Hu i róbmy wiatr!”

„Odchodzę dalej, mój drogi,
kawałek szklanki zostaje w ustach.”

„Na świecie istnieją podobno dwa rodzaje ludzi. Jedni kiedy dostają szklankę dokładnie w połowie napełnioną mówią: „Ta szklanka jest w połowie pełna”. Ci drudzy mówią: „Ta szklanka jest w połowie pusta”. Jednakże świat należy do tych, którzy patrzą na szklankę i mówią: „Co jest z tą szklanką? Przepraszam bardzo… No przepraszam… To ma być moja szklanka? Nie wydaje mi się. Moja szklanka była pełna. I większa od tej!”. A na drugim końcu baru świat pełen jest innego rodzaju osób, które mają szklanki pęknięte albo szklanki przewrócone (zwykle przez kogoś z tych, którzy żądali większych szklanek), albo całkiem nie mają szklanek, bo stały z tyłu i barman ich nie zauważył.”

„Oglądałem kiedyś w telewizji, jak taki japoński dżentelmen wyjaśniał, że picie wody ze szklanki jest czymś wulgarnym. Nie jest bowiem przyjemne oglądanie otwartych ust, śliniących brzeg szklanki, czy wodnej kaskady wlewającej się do środka. Powinieneś za każdym razem, gdy musisz się napić (co za szkoda, że Natura zmusza nas do robienia takich brzydkich rzeczy), trzymać szklankę jedną ręką, a drugą podnieść tak, by ukryć przed światem wspomniany nieprzyjemny widok.”

„Czarne konie, czarne wichry dwa, unoszą mnie, unoszą,
nie chcą wody pić, o jadło mnie nie proszą.
Czy powietrza tak mi mało,
czy mnie piekło zawołało,
że pomykam jak na skrzydłach, wilki płosząc?”

„Ci, którzy nie wyrzekną się nawyku picia rumu, będą musieli drogo płacić za ten napój.”