„Ci, co lękają się żartu, niezbyt ufają we własne siły. To Herkulesy, którzy boją się łaskotek.”

„Nie lękam się tego, co mogą mi zrobić ludzie, kiedy mówię prawdę. Boję się tego, co zrobiłby mi Bóg, gdybym skłamał.”

„Ci, którzy boją się ludzi, uwielbiają ustawy.”

„Boję się śmierci, zwłaszcza z własnej ręki.”

„Boją się ciszy,
Wtedy się własne serce słyszy.”

„O, jak słodko jest trudzić się dla Boga i dusz. Nie chcę spoczynku w boju, ale walczyć będę do ostatniego tchu życia o chwałę Króla i Pana swego. Nie złożę miecza, aż mnie wezwie przed tron swój; nie lękam się ciosów, bo tarczą moją jest Bóg. Lękać się powinien nas wróg, a nie my wroga.”

„Tylko ci, którzy nie boją się wielkich klęsk, mogą odnosić wielkie zwycięstwa.”

„Strasznie się boję starości. Strasznie się boję tego, że mogę któregoś dnia stracić swoją młodość i energię którą mam, poczucie humoru, gdzie wiele rzeczy obracam w żart. Boję się starości, siedzenia w domu i oglądania kolejnych młodych osób, które będą po prostu skakały, i robiły to, co ja robię teraz.”

„Gdybym nie ufał słowu Boga mego
Za cóż ufają ludzie słowom ludzi?
Może nie świętych, ale nikczemnego
Swoją miłością do chwały przebudzi
I proch połączy niepojęta siłą
Aby co skryte wyjawione było.”

„Są tematy, które mnie pochłaniają, są wyobrażeniem modlitwy, walką o sens własnego istnienia w zawodzie. Ale są i żarty. Życie w fikcji artystycznej składa się z żartów i lirycznych zadumań – nic innego nie ma. Reszta to informacja.”