„Przez cały czas, od wczesnego dzieciństwa, we wszystkich instytucjach wbijano mi do głowy, że jestem bezgranicznie szczęśliwa. Zaczęło się to w „ekskluzywnym” przedszkolu w Tbilisi. Do tego przedszkola przyjęto mnie tylko dlatego, że moja ciocia Maro grywała tam dzieciom na fortepianie, żeby dorobić na życie. Była harfistką w konserwatorium, ale w konserwatorium absolutnie nic nie było do ukradzenia. Zresztą ciocia, typowy przeżytek burżuazji, hołdowała staromodnym, przedrewolucyjnym przesądom i gdyby jej nawet rozsypano na pudle fortepianu cukierki, a w orkiestrze znalazłaby kiełbasę, pewno by niczego nie tknęła, choć nieraz ssało ją w żołądku z głodu. Niestety, z harfą na chałturę wybrać się nie sposób. Co innego skrzypce czy obój – można było sobie tłusto dorabiać na pogrzebach i weselach.”

Słodkie życie księżniczki (1996)

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Helena Amiradżibi-Stawińska Fotografia
Helena Amiradżibi-Stawińska 7
polska reżyserka i scenarzystka filmowa, pochodzenia gruziń… 1932–2017

Podobne cytaty

„Życie to nie są imieniny u cioci, gdzie orzechowy torcik popijamy śliwkowym kompotem. Życie to impreza u Waldka, gdzie żrącą wódę zagryzamy kwaszonym ogórkiem!”

Rafał Kmita (1965)

Jeszcze nie pora nam spać! 2012 r.
Cytaty ze spektakli teatralnych i programów kabaretowych

John Irving Fotografia

„Ciocia Marta (….) w obronie demokracji potrafiła stać się tyranem.”

A Prayer for Owen Meany

„Rozumiesz, jestem na obiedzie. Ciocia jedna – żabocik, druga – surducik, normalnie, srebro, wiesz, jak najbardziej, rozumiesz mnie, o co mnie chodzi. I jedna z cioć uprzejmie mówi: „Zdzisieńku, jak tam u was w teatrze?” Tu rosół, sztuka mięsa, jak najbardziej, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. I jedna z cioć uprzejmie mówi: „Zdzisieńku, jak to tam u was w teatrze?” Tu rosół, ja mam kaca, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. No wie ciocia, jak główna rola – to nie, ale jak mniejsza – to i mniej tekstu się trzeba nauczyć, to człowiek ma więcej czasu, nie wiem, czy ciocia wie, o co mnie chodzi. No to przecież w teatrze są koleżanki i koledzy, garderoba męska i żeńska. Zanim reżyser, zanim tego, to się pójdzie – czy do żeńskiej, czy do męskiej – z kolegą, prawda, czy z koleżanką. Troszeczkę sobie popijemy, no nie za dużo, bo za chwilę próba, prawda? To popróbujemy, potem obiad, no potem, proszę cioci, to idziemy, jest taki klub dla aktorów SPATiF. No tam są koleżanki rozwiedzione, często mają wolne mieszkania. To człowiek sobie popije, jak duża rola – to nie, ale jak mniejsza – to tę seteczkę, pójdzie sobie do koleżanki, rozpusta absolutna. No a potem, proszę cioci, mamy przedstawienie. No jak duża rola – to nie, a jak mniejsza – to jeszcze jeden kieliszeczek, człowiek coś powie ze sceny, potem SPATiF, znów rozpusta, a w poniedziałki to mamy wolne.”

Zdzisław Maklakiewicz (1927–1977) aktor polski

jedna z anegdot Maklakiewicza, opisującego rozmowę rodzinną.

Monika Olejnik Fotografia

„Drażni mnie to grzebanie w życiu rodziców. Jakie znaczenie ma to, co robili ojcowie, dziadkowie, przyszywana ciocia i ojciec chrzestny? Dlatego bardzo krytykowałam PiS za „dziadka z Wehrmachtu.””

Monika Olejnik (1956) polska dziennikarka

Źródło: Monika Olejnik: Nie opuszcza mnie niepewność, zwierciadlo.pl, 24 września 2012 http://zwierciadlo.pl/2012/kultura/kultura-wywiady/monika-olejnik-nie-opuszcza-mnie-niepewnosc/8

Jan Kobuszewski Fotografia

„Przyjąłem tę rolę, ponieważ mam tylko trzy dni zdjęciowe, a że jestem leniwy, więc rola bardzo mi pasowała… Po prostu od czasu do czasu z przyjemnością grywam jakąś postać w serialu telewizyjnym.”

Jan Kobuszewski (1934–2019) polski aktor filmowy i teatralny

o roli w serialu U fryzjera.
Źródło: „Dziennik Łódzki”, 21 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jestemg.htm

Maciej Dutko Fotografia
Popek Fotografia
Girolamo Savonarola Fotografia

„Życie chrześcijanina, który pełen miłości Chrystusowej niczego się nie obawia, nawet śmierci, jest bezgranicznie szczęśliwe.”

Girolamo Savonarola (1452–1498) dominikanin włoski, reformator religijny

Źródło: Adam Ostrowski, Savonarola, op. cit., s. 20.

Andrzej Majewski Fotografia

Pokrewne tematy