„Czuł, że nie ma takiego słońca, które zdałoby rozświetlić ciemności ogarniające jego serce.”

„Wspomnienie słońca w sercu półmartwe.”

„Śmierć nie powinna być taka trudna… Ile razy znów będę czuł ten okrutny ból przebitego serca?”

„Mój następny kryminał będzie się rozgrywał całkowicie w Krakowie. Kraków jest wymarzonym miastem dla mrocznej opowieści – pogrążone w ciemności i mgle bulwary wiślane, ponure zaułki, przydymione knajpki, jesienny klimat. A to wszystko skontrastowane z rozświetlonym, głośnym, pełnym ludzi Rynkiem.”

„Człowiek nie może umniejszyć Bożej chwały, odmawiając Mu czci, tak jak szaleniec nie może zgasić słońca, pisząc słowo „ciemność” na ścianach swojej celi.”

„Dobroć serca jest tym, czym ciepło słońca: ona daje życie.”

„Moje serce przejęte było strachem, zanim jeszcze zdałam sobie sprawę z mego lęku.”

„Tych rzeczy najlepszych – serca, które nas kocha, słońca, które nam świeci – i tak na własność mieć nie podobna.”

„Sądzono, że po Soborze słońce zaświeci nad dziejami Kościoła, ale zamiast słońca mamy chmury, burze, ciemności, szukanie i niepewność. Głosimy ekumenizm, ale coraz bardziej oddzielamy się od siebie.”

„Trzeba być samotnikiem, aby czuć własne serce i aby kochać; ale trzeba być światowcem, aby mieć powodzenie w miłości.”