„Królowa wojna wtedy rządzi.
Księżniczka śmierć wszystko zamiata.
Wujek zło udaje dobrego, szczodrego.
Udaje, że kocha Jezusa nagiego.”

„Udawaj że mnie kochasz, nie rozczarowujmy świata…”

„Pisarz wie, czy to, co napisał jest dobre. Jeżeli mówi, że nie wie, to znaczy, że udaje.”

„Nie udawaj
Myślę, że wiesz
Jestem cholernie cenna
I piekielna
Jestem pieprzoną księżniczką
Mogę powiedzieć, że też mnie lubisz
I wiesz, że mam rację.”

„Kocham to, co robię, ale myślę, że udaje mi się zachować pewną niezależność.”

„Śmierć ma jednak swoje dobre strony – zauważył Kurowski.
– Chyba tylko bezmyślność, z jaką zamiata mechanicznie potrzebnych i niepotrzebnych.”

„Skłamałabym, mówiąc, że byłam grzecznym dzieckiem. To znaczy, w szkole zachowywałam się cicho i poprawnie. Ale poza szkołą… Lepiej nie mówić. Gdy bawiliśmy się z chłopakami w rycerzy i księżniczki, to ja oczywiście byłam rycerzem. Za nic nie chciałam udawać księżniczki! Miałam nawet plastikowy miecz i tarczę.”

„Nie kochasz mnie. Nie znasz mnie. Kochasz kogoś kim myślisz, że jestem. Gdybyś znał mnie, nie kochałbyś mnie. I nie próbuj udawać, że mnie znasz, ponieważ nawet ja siebie nie znam.”

„(…) film o śmierci to śmierć dla filmu. Rynkowa klapa, koniec. Niemniej jednak nie można udawać, że śmierć nie istnieje. Myślimy o niej codziennie, wyczuwamy jej bliskość, boimy się jej, nie rozumiemy.”

„Nieważne, kim jest, kim była wcześniej tej nocy, kim będzie jutro. Tę całą noc zalały rozmazane pozory, świat zmieszał się w udawaniu. Niech więc mnie trzyma. Oczy miałam zamknięte i udawałam sobie, że ona jest kimś, kimkolwiek, kto mnie kocha.”