„Tkwi we mnie coś takiego, co sprawia, że nie interesuje mnie gra o małe stawki. Dla mnie liczy się jedynie „naj.””

„Teatr gwiazdorski mnie nie interesuje, tylko praca zespołowa. Jeden cel i gra do tej samej bramki, taki powinien być teatr.”

„Czy chciałbym zagrać w Barcelonie? Nie, nie interesuje mnie gra z dziewczynkami.”

„W filmie Bergmana Siódma pieczęć śmierć gra z rycerzem w szachy o życie. Nie liczę na taką łaskawość. Liczę się z tym, że założy mi czarną szarfę na oczy w najmniej oczekiwanym momencie.”

„Uprzedzenia sprawiają, że trudniej jest coś udowodnić, ale jeśli to coś istnieje, może mimo wszystko liczyć na odkrycie.”

„Pewien mój znajomy, który jest prostym stolarzem, powiedział mi: Między poszczególnymi ludźmi są naprawdę małe różnice, jednak te małe różnice są bardzo ważne. W tym rozróżnieniu tkwi istota rzeczy. Znaczenie indywidualności.”

„Interesuje mnie powiększenie. Z małego obrazka 35 mm robi się „Bitwa pod Grunwaldem”. Tym się fascynował też Antonioni. Gdy dochodzi ruch, to już w ogóle dzieją się cuda. Gest stawu palca przeskalowany zostaje do gestu całego ramienia. To samo robię w muzyce. Ciche mruczenia, oddechy nagłaśniam jak się tylko da. Taki jest styl KOTA. To samo dotyczy tematów. Małe sprawy staram się powiększyć. Nie biorę się za globalne problemy.”

„Siatkówka to gra zespołowa, indywidualne nagrody mnie nie interesują, sukces odnosi cały zespół.”

„Każdy tekst można inscenizować na wiele sposobów.(…) bardziej od gier scenicznych interesuje mnie treść.”

„Nie liczę punktów, nie prowadzę statystyk, nie ma to dla mnie żadnego znaczenia, liczy się wygrana i dobra gra, reszta to otoczka, bardziej potrzebna chyba dziennikarzom.”