„Bo wszystko zło, którego się wiecznie spodziewała, może się stać lub nie. Ale to jedno czeka na pewno i ją, i tych czworo, siedzących wesoło przy stole. Nieunikniony rozpad i rozkład, choroba, męka i śmierć.”

„W zachodu krwawych, ostatnich promieniach,
Pragnący śmierci – nie czekam już na nic.
I znowu dzień wstaje, brzask bije z otchłani,
Powraca męka codzienna istnienia.”

„Jest tylko jedno zło, to egoizm, i tylko jedno dobro, to miłość.”

„Choroba ugniata człowieka w jedno ciasto.”

„Militaryzm, jak zło, wieczny, kurs morderstwa jest bezpieczny.”

„Życie po śmierci istnieje. Istnieje także możliwość uwolnienia się z cyklu narodzin i śmierci i osiągnięcia nieśmiertelności. Ponieważ od niepamiętnych czasów nawykliśmy do wchodzenia w jedno ciało po drugim, trudno nam myśleć o wiecznym życiu.”

„Jedyne, co zawsze pozostanie nieuleczalne, to śmierć, choroba chorób. Chorobę – z definicji – można leczyć. Wyjątkiem jest śmierć, choroba tych, którzy mają się doskonale.”

„Życie to czekanie na śmierć – wyjaśnił – A czekanie na śmierć to umieranie.”

„Są trzy nieuniknione rzeczy na świecie – śmierć, podatki i rządy kobiet.”

„O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Śpiewamy piosnkę potępionych.
Trzymasz nas na łańcuchu swoim,
O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Zasługujemy wszyscy na nią,
Na nią zostaliśmy skazani,
O sroga śmierci, śmierci wieczna,
Śpiewamy piosnkę potępionych.”