„Nie przejmuj się zbytnio tym, co ludzie powiedzą. Rób, co ci się w życiu podoba, jeśli tylko będziesz mogla potem w lustrze spojrzeć sobie w twarz.”

„Najpierw powiedz sobie kim bedziesz, a potem rób to, co musisz robić.”

„A może chodzi o to, że żyję samotnie? Ludzie mający towarzystwo przywykli widzieć się w lustrze takimi, jakimi widzą ich przyjaciele. Nie mam przyjaciół: czy dlatego moja skóra jest taka naga? Można by powiedzieć – tak, można by powiedzieć, że to natura bez ludzi.”

„Hej, dziewczyno, hej,
pokaż no się tu,
jesteś ładna właściwie też.
Nic nie mówisz i z tym do twarzy ci,
hej, podobasz się teraz mi.”

„Własną gębę człowiek widzi codziennie w lustrze, dlatego wszystko jej wybaczy. Twarze ludzi zapamiętanych z innego czasu dostrzega się w całej ich prawdzie.”

„Doprawdy, nie imponują mi zbytnio ludzie, którzy oświadczają: „Spójrzcie na mnie! Jestem tak wspaniałym tworem, że wszechświat musiał mieć jakiś cel”. Nie, wspaniałość tych ludzi wcale mnie nie olśniewa.”

„Skoro jesteś – rób swoje. Nie ważne, że są lepsi od ciebie ludzie, coś tam nie wyszło albo niebo wali ci się na głowę.”

„Za bardzo się przejmujesz – powiedziała.”

„Piłsudski kochał tylko czyn i czyn ten realizował pracą własną i działaniem ludzi, na których wpływał, nie interesując się zbytnio, czy ci ludzie podzielają jego zapatrywania, czy też nie.”

„Słuchaj, słuchaj, słuchaj, a potem rób to, co chcesz.”