Źródło: Tragizm losów Polski, 1937
„Teraz Kuba kreśli taką linię na piasku. Teraz my stoimy przed dylematem Pizarra z jednej strony stoją ci, którzy kochają lud, z drugiej ci, którzy go nienawidzą. Z każdą chwilą coraz wyraźniej linia oddziela dwie potężne siły społeczne, burżuazję i klasę robotniczą, siły, które z coraz większą jednością precyzują swoje stanowisko wobec postępującej rewolucji kubańskiej.”
Podobne cytaty

zdaniem Samory Machela bezlitosny charakter walk w Mozambiku świadczył o istniejącym w tym kraju powyższym układzie.
Źródło: Branko Lazitch, Pierre Rigoulot, Angola 1974–1988. Un echec du communisme en Afrique, s. 33, suplement do „Est et Ouest” nr 54, maj 1988, cyt. za: Yves Santamaria, Afrokomunizmy: Etiopia, Angola, Mozambik, tłum. Wojciech Gilewski, w: Czarna księga komunizmu, wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2001, ISBN 8371803265, s. 651.

Chi è cagione che uno diventi potente, ruina; perché quella potenzia è causata da colui o con industria o con forza; e l’una e l’altra di queste dua è sospetta a chi è diventato potente. (wł.)
Książę (1513)
Źródło: rozdz. III

Źródło: SPIN, 2005 http://books.google.pl/books?id=-6u53go_Q1oC&lpg=PP1&pg=PA34&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false

w 1989.
Źródło: Tadeusz Kowalik, Polska transformacja, wyd. Muza, Warszawa 2009.