„Dotychczas myślałam, że jestem mało wrażliwa plastycznie. Dopiero w Hiszpanii, stojąc przed oryginałami El Greco, Boscha czy Goi, zrozumiałam, że trzeba trafić na swój materiał.”

„Czasami wydaje mi się, że jestem za wrażliwy do tego zawodu.”

„Kiedy widzę kogoś, kto niszczy życie swoje i swojej rodziny, nie mogę tego zrozumieć. Jestem już w innym miejscu i nie potrafię zrozumieć tego, jak mogłem dziesięć czy dwadzieścia lat temu myśleć, że wszystko jakoś samo się ułoży. Nie chcę już pamiętać tego egzotycznego i mrocznego rozdziału mojego życia.”

„Dawałam prezenty, bo myślałam, że jestem taka zła, że muszę… jak mnie zdradzali. Czy z kobietą, czy z mężczyzną, bo różnie bywało, to dawałam prezenty, bo myślałam, że ze mną jest coś nie tak, że jestem za mało kobieca…”

„Robiąc film nigdy nie myślę wyłącznie o jego wymiarze plastycznym, lecz identyfikuję się z nim powiedziałbym – totalnie.”

„Jestem trafiony, trafiony pociskiem, który wyleciał o tak niechcący prosto z twoich ust.”

„Jestem wrażliwa na punkcie wolności, możliwości wyrażania siebie.”

„(…) gdy pierwszy raz patrzyłem na El Capa, to nie wyobrażałem sobie, że mamy próbować wejść na niego klasycznie. Początkowo ten granitowy monolit wydaje się gładką, niemożliwą do zdobycia fortecą. Z czasem dopiero dostrzega się formacje oraz mozaikę rys i półek. Później natomiast człowiek przyzwyczaja się i zaczyna myśleć, że to wcale nie musi być takie trudne.”

„Dziś będzie mało analizowanych akcji, bo to dopiero początek meczu.”

„Alkohol powodował, że czarny materiał stawał się jeszcze bardziej czarny. Zdumiało ją to. Zanotowała w swoim dzienniku: „Wódka działa na materiał tak jak na ludzi.””