„W metafizyce średniowiecznej, w teologii, a także w potocznym światopoglądzie ugruntowało się przekonanie o znakowej naturze stworzenia. Każda rzecz widzialna (visibilium) okazywała się znakiem (symbolem) niewidzialnej (invisibilium); świat jako całość stawał się swoistym śladem (vestigium) Boga.”

„Lalki w historii były takimi łącznikami między światem widzialnym i niewidzialnym.”

„Bóg kocha naprawdę więc jest niewidzialny”

„Jak przeniknąć poza granice dobra i zła.
Początek i kres niewidzialne
Przenikają do nas
I widział Bóg, że było dobre.
Widział – odnajdywał ślad własnej istoty.”

„Tej świetlanej stolicy widzialnego siły niewidzialnego zadały straszny cios. (…) Teraz musimy sprawić, by rana nie okazała się śmiertelna. By świat tego, co widzialne, zatriumfował nad tym, co otoczone tajemnicą, dostrzegalne tylko przez skutki swych okropnych czynów.”

„Jest jedna rzecz, którą musisz zrozumieć: granica Niewidzialnego przebiega w świecie wiary a nie rzeczywistości.”

„Jak można kochać Boga który jest niewidzialny, nie kochając człowieka który jest obok nas.”

„Miłosny mit kobiety to rzadka rzecz – kobiety odrzuciły już tę niewidzialną aureolę, i czeszą się inaczej.”

„Świat niewidzialny istnieje, bez dwóch zdań. Kwestia tylko, jak daleko to jest od śródmieścia i do której otwarte.”

„Wmyśleć się w znak krzyża, który jest znakiem chrześcijaństwa: korzenie jego tkwią w ziemi, a ramiona obejmują całość stworzenia, by unieść je w górę, do Nieba.”