„Niezwykłym i nie leda piórem opatrzony
Polecę precz, poeta, ze dwojej złożony
Natury: ani ja już przebywać na ziemi
Więcej będę; a więtszy nad zazdrość, ludnemi
Miasty wzgardzę (…).”

„Jeżeli ponton ziemi się kołysze
Poeta kiwa się jak chłopiec okrętowy”

„Zawiść, zazdrość, zamiast starać się mieć więcej.”

„Pocałunek złożony na ziemi polskiej ma jednak dla mnie sens szczególny. Jest to jakby pocałunek złożony na rękach matki – albowiem Ojczyzna jest naszą matką ziemską.”

„W złożonym i dynamicznym świecie przeznaczenie z trudem i nie zawsze się wypełnia. Wśród tysięcy splątanych ścieżek trudno znaleźć swoją własną, opatrzoną imiennym drogowskazem. Czasem, kiedy się wreszcie odnajdzie, ścieżka już dawno nie jest ścieżką, lecz zadeptanym traktem, a przy wejściu pobierają opłatę.”

„Kiedyś miłość bliźniego wyrażała się w poleceniu: „nie będziesz zabijał nieprzyjaciół”. A teraz do tego przykazanie doszło nowe: „będziesz rozumiał nieprzyjaciół”.”

„Żaden poeta nigdy nie interpretował natury w równie dowolny sposób, w jaki prawnik interpretuje prawdę.”

„Niejednemu krzyczący podziw jego naśladowców lub wielbicieli więcej szkodzi niż zazdrość krytyków.”

„Złożony charakter natury ludzkiej, sprzeczności i konflikty będąc częścią każdego z nas, są wspaniałym źródłem refleksji.”

„Ale wy z miasta, to jakoś nie widzicie natury. Oczy wam wśród kamieni zgasły.”