„Weseli młodzieńcy,
Otaczajcie wieńcy
Skronie swe pozorne,
Póki wam uciechy,
Zaloty i śmiechy
Przystają wydworne.”

„Tylko taką mnie ścieżką poprowadź,
gdzie śmieją się śmiechy w ciemności
i gdzie muzyka gra, muzyka gra
Nie daj mi Boże, broń Boże skosztować
tak zwanej życiowej mądrości
póki życie trwa!”

„Nie tam, gdzie mię już nie może dosięgnąć śmiech, ale tu, gdzie otacza on mię jak żywioł i atmosfera – żyję i jestem. Biada człowiekowi, który nie czuje się nigdy już śmiesznym. Jest już więc doskonały, ma bezwzględną słuszność, przestał żyć, nie chce już stać się niczym innym.”

„Ja albo się z paniami przyjaźnię, albo zażywam bachusowych uciech, nurzając się w przyjemnościach cielesnych.”

„Szczęśliwy, kto niewinnych doznając słodyczy,
Takich uciech używa, jakich sobie życzy.”

„Gdyby zabrano nam wszystkie uciechy tego świata i pozostałaby tylko miłość, warto byłoby żyć.”

„Błaznem jest ten, kto odtrąca uciechy, jakich natura mu dostarcza. Nie trzeba ani gonić za nimi, ani od nich uciekać – trzeba je przyjmować.”

„Kto uciechom Wenery zbyt trwożnie się broni, grzeszy równie jak drugi, co ją nadto goni.”

„Społeczeństwo jest przeżarte zgnilizną W warsztatach, kopalniach i na polach pracują i cierpią tysiące ludzi, którzy nie mogą liczyć na uzyskanie choćby tysięcznej części tego, co wypracowali. Ich żony i dzieci umierają z głodu. Tuż obok tej strasznej nędzy utuczeni burżuje prowadzą życie pełne uciech i pogardliwym śmiechem odpowiadają na łzy wygłodniałych biedaków…”

„Lepiej śmiechem jest pisać niż łzami,
Śmiech to szczere królestwo człowieka.”