„Henryk II odziedziczył słynny andegaweński temperament. Podobno pewnego razu z wściekłości porwał na sobie szaty i rzucił się na ziemię, gryząc ze złości słomę.”

„Redaktor: Co pomaga, gdy pan się złości?
Mariusz Wlazły: Na przykład używam słów niecenzuralnych. Jak sobie krzyknę, od razu mi lepiej.”

„Niech mnie diabli porwą!
– Niech diabli porwą? To się da zrobić…”

„Nie w tym rzecz, byśmy od zaraz rzucili wszystko, zdjęli szaty, oddali je ubogim i tak, jak stoimy, zaczęli poświęcać się czemuś, czego nawet do końca nie rozumiemy. Każdy powinien dawać z siebie tyle, na ile go w danej chwili stać.”

„Człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii.”

„Duce, Pan tego nie może i nie powinien robić… udałem się do Salzburga, aby omówić wspólną politykę – znalazłem się wobec dyktatu… Niech Pan porwie tę umowę, rzuci ją w twarz Hitlerowi i Europa uzna pana jako wodza istotnego krucjaty antyniemieckiej.”

„Chwila jest szatą Boga.”

„Bez wiary potykamy się o źdźbło słomy, z wiarą przenosimy góry.”

„Szata wydaje człeka obyczaje.”

„Szata nie czyni człowieka, za to jego mocodawcy tak.”