„Serce ludzkie bywa czasem tak zgłodniałe, że rzuca się nawet na kamienie, nie czując ich martwoty i chłodu.”

„(…) serce kamieni drży czasem jak serce małych zwierząt.”

„W naszych serc wyczerpaniu, gdzie włada martwota,
Bóg znów stał się człowiekiem, człek jest zapomniany!”

„Bracie, możesz wierzyć nawet w kamienie, dopóki nie zaczniesz nimi we mnie rzucać.”

„A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec…”

„Kiedy my rzucaliśmy na ulicach kamieniami w ZOMO, on uczył się i wyjeżdżał na stypendia.”

„Wyjątkowy chłód tłumaczy wyjątkowe gesty, są to gesty obronne, akcentuje się je, choć ich intencje bywają teatralne (…) Chłód jest inną ekscytacją, dotyczy bardziej umysłu i maski niż zmysłów.”

„Z miłością jest jak z masłem. Od czasu do czasu trochę chłodu utrzymuje ją w świeżości.”

„Klęska wyziera z oczu tych ludzi. Z oczu tych zgłodniałych wyziera rosnący gniew. W sercu ich wzbierają i dojrzewają grona gniewu – zapowiedź przyszłego winobrania.”

„Me serce pod twą stopą, pokrewne kamieniom.”