„Gdy powiemy Bogu, gdy powiemy naszym synom, żonom, samym sobie w końcu: „Słuchajcie Amerykanie, gdzieś w Ameryce jest naród, który się właśnie obudził””

„Gdyby pan [Kieślowski], twórca Dekalogu, umarł i po śmierci trafił do nieba, jak pan myśli, co by powiedział Pan Bóg?” Krzysztof odpowiedział: „Gdybym tam trafił, musiałbym go obudzić. Bo jeżeli tam jest, to śpi. Powiedziałbym mu, OBUDŹ SIĘ! ZOBACZ, CO SIĘ DZIEJE!”

„Nie słuchałyby nas, a poza tym, bez nich świat od razu stanie się lepszy”, jak powiedziała żona rzeźnika, obcinając mu przyrodzenie.”

„Chcę się gdzieś osiedlić, zapuścić korzenie. Trzeba wiedzieć, kiedy należy powiedzieć, że to już koniec. Teraz jest najlepsza pora.”

„Powiedz, stary, gdzieś ty był!”

„Ktoś mi kiedyś powiedział, że sami kreujemy swoje duchy, że tak jak w snach, każdy duch jest pewną wersją nas samych: naszej winy, naszego żalu, naszego smutku. Może to jest jakaś odpowiedź. Każdy z nas ma swoje duchy. Nie każdy z tych duchów jest stworzony przez nas samych, ale jednak nas wszystkich w końcu dopadają.”

„Gdybym miał skierować posłanie do świata, powiedziałbym mu to, co żydowskie matki mówią swoim synom: Nie bij się! Jedz to co masz na talerzu! Nie hałasuj! Nie przeszkadzaj sąsiadom!”

„Jeżeli Pan Jezus mówi A, to chce, żeby powiedzieć B, C i do samego końca cały alfabet, a Dynka ma powtarzać. A jaki koniec? (…) Koniec jest święta miłość i święte zjednoczenie, w którym Pan Bóg oddaje wszystko swoje i Siebie, a dusza tak samo.”

„Powiedz mi mój Boże
powiedz Ojcze nasz
czyją cenę cierpień płacę życiem mym
powiedz czemu dzwigać mam Twój krzyż”

„Bóg nie może być Bogiem, najpierw musi on stać się diabłem. (…) Muszę przyznać boskość diabłu za krótką godzinę i niech diabelskość będzie przypisana do naszego Boga. Ale to pierwsze dni jeszcze. W końcu możemy rzeczywiście powiedzieć: Jego dobroć i lojalność panuje nad nami.”