„Najbardziej wstrząsającym wypadkiem mojego życia był czas, gdym przed sobą odkrył, żem Jest poeta, a działo się to w 1877 roku… W kojącym świetle lipcowego słońca, gdy drzewa i kwiaty w całej swojej kwiecistości byli ubrane.”

„Człowiek wymyślił ubranie, by ukryć swoją powierzchowność i odkryć swoje wnętrze.”

„To było najbardziej wstrząsające doświadczenie w moim życiu. Mija dwadzieścia lat od tamtego odlotu z Michaelem Hollingsheadem, a ja wciąż to pamiętam. Nigdy potem nie byłem już w stanie powrócić do życia, jakie wiodłem przed tą sesją. Od tamtej pory nie traktowałem siebie, swojego umysłu ani społeczeństwa zbyt poważnie, bo zdawałem sobie sprawę, że wszystko, co postrzegam, wszystko we mnie i wokół mnie, jest wytworem mojej świadomości, i że każdy żyje w neuronowym kokonie własnej rzeczywistości.”

„Dzieci chowane bez pieszczoty są jak kwiaty hodowane bez słońca.”

„Największe odkrycie moich czasów to prawda, że człowiek może zmienić siebie, zmieniając swój stosunek do świata.”

„Tak jak kwiat potrzebuje słońca aby być kwiatem, tak człowiek potrzebuje miłości aby być człowiekiem.”

„stary poeta nie może mówić a może
nie mówić jego dłoń w mojej kredowy papier
zaproszenia tyle odwagi żeby milczeć
pić źródlaną wodę (kawy nie wolno)
słuchać swoich słów podnoszonych przez
obce usta oczekiwać komentarzy słońca
na szybie oddechu w cudzym mieście”

„A więc chyba wiecie
Po gromie, po błyskawicy, po gradzie.
Wiewiórka u waszych stóp
Ptak spadł z drzewa
Kwiat zgubił płatki.”

„Nad partią szachów siedzi pochylony
dziwny poeta z dalekiego kraju,
w którym się straszne dzisiaj dzieją rzeczy.”

„Moje życie dobiegło końca, bo on w czasie transportu utonął w rzece, on był moim życiem. Kochałam go bardziej od mojego życia.”