„Ludzie tacy jak Truffaut, Lelouch i Godard są jak małe dzieci bawiące się w rewolucjonistów. Mnie taka naiwność minęła dawno temu. Żyłem w kraju gdzie te rzeczy zdarzyły się naprawdę.”

„Tak naprawdę cała ta Japonia jest czystym wymysłem. Nie ma ani takiego kraju, ani takich ludzi.”

„Byłam na polach, tam jest Przystanek Jezus, więc szli księża i ludzie coś śpiewali, tu był Krishna, coś tańczyli, coś tam rozdawali. (…) Strasznie śmieszne rozmowy przeprowadzałam, tak jakbym z moim dzieckiem rozmawiała. Jeden taki: „Jezu, ja chyba panią znam”. „Co ty, człowieku, ja już dawno nie żyję”, „Naprawdę?!””

„Małe rzeczy są naprawdę małe, ale być wiernym w małych rzeczach – to wielka rzecz.”

„Rzeczy trzeba brać takimi, jakie są, ludzi takimi, jakimi być powinni.”

„Minięcie Gołasia… naiwność ze strony wenezuelskiej… odetchnąłem z ulgą, bo naiwności właściwie były tu z obydwu stron – ale to nie ma znaczenia.”

„Co robić? Uświadomić sobie, że jutra może już nie będzie. Nauczyć się żyć chwilą, która jest. To znaczy przyjąć, że wszystko to, co było, to było, ale już tego nie ma, a to co będzie, tak naprawdę nie musi się zdarzyć. A więc bawić się tak, jakby to był ostatni dzień naszego życia. Taka postawa dotyczy zresztą nie tylko zabawy. To ideał życia w ogóle.”

„Jestem dobrze zorganizowana. Musiałam się tego nauczyć już dawno temu. Pracuję przecież od 13. roku życia. Zaznaczam, że nikt mnie do tego nie zmuszał, a już na pewno nie rodzice. Po prostu mam taką nieokiełznaną naturę. Od dziecka.”

„Musisz nauczyć się widzieć rzeczy takimi, jakie są naprawdę, a nie jakimi chcesz je widzieć.”

„Byli to rzeczywiście ludzie ze studni – tacy, co wpadli do niej dawno temu i teraz na jej dnie urządzali sobie swoje życie, myśląc, że studnia jest całym światem.”