„Na każdym szczycie jest tylko światło, chłód i samotność.”

„Tam słońca żar okrutny, śmierć w parnej atmosferze,
Tu cień i wody szum, i chłód, i spokój dziczy;
Nieukojonym drżeniem bambusów drżące pierze,
Tysiąca ptaków śpiew, samotność, las dziewiczy.”

„Niesamowity południowy księżyc, spłaszczony na szczycie, oświetla wody w kierunku południowym. Wyobraźnia podsuwa obraz tych tysięcy kilometrów, tych samotności, gdzie zwarte i lśniące wody są jak oleista ziemia. To przynajmniej byłby spokój.”

„W małżeństwie istnieje pewien chłód… no, może nie chłód, ale naturalna obojętność i, spowodowana codziennością, niższa temperatura pewnej kategorii uczuć.”

„Największą chorobą duszy jest jej chłód.”

„Ech, to był świat! W nim tylko umierać i to bez powodu.
Samotność na każdym rogu, w każdym pocałunku.
Znaliśmy pewien sekret: cała nasza młodość
wydawała nam się czymś łagodnie nieprawdziwym,
siedzieliśmy cicho lub śpiewaliśmy hymn o nędzy.”

„Chłodem jej miłość mnie truła,
choć ciało było życzliwe.”

„Boże, napełnij moją samotność Twoją samotnością. Przyjmij moją samotność w Twoją samotność. Nakryj moją samotność Twoją samotnością.”

„Chłód zmysłów nie przeszkadza bynajmniej rozpalać się głowie.”

„Miłość w każdym sercu kobiecym pragnie mieć wszystko, a nie cząstkę; to, według planu Natury, jest dla niej ważniejsze niż ambicja dla mężczyzny, to jej światło, jej życie, jej powietrze, których alternatywą jest tylko śmierć.”