„(…) życie jest fascynujące. Wie się o nim tak mało – zna się jedynie własną niewielką rólkę – jest się więc jakby aktorem, który ma wygłosić kilka zdań w pierwszym akcie (…). Kiedy jednak w dniu przedstawienia kurtyna pójdzie w górę, zobaczy całą sztukę i wraz z innymi stojąc w rzędzie kłaniać się będzie widzom.”

„Łatwiej jest mieć kilka własnych książek niż jedno własne zdanie.”

„Zawód aktora umożliwia mi ciągłe przeistaczanie się z jednego bohatera, w innego, z jednej profesji w inną. I to jest fascynujące.”

„(…) mam wrażenie, że młode pokolenie twórców często przedkłada stronę wizualną przedstawienia nad psychologiczną. To jest mało komfortowa sytuacja dla aktora.”

„Wszystko przemawia za tym, że Jezus w pierwszym rzędzie był uzdrowicielem i egzorcystą. Jedno łączy się z drugim, bo choroby w ówczesnym rozumieniu nie były niczym innym, jak opętaniem przez demony.”

„Jako artysta muszę myśleć o tym, co dolega nam współczesnym; jako dyrektor chcę, by teatr był codziennie otwarty, pełen światła i widzów. Jestem więc między młotem a kowadłem. Między myśleniem odrzucającym wszelką komercję a uznaniem faktu, że kto płaci za bilet, jest najważniejszy. Widz jest potrzebny tak samo kasie teatru, jak i aktorowi. Aktorzy dobrze się czują i przedstawienie rozwija się, jeżeli widzowie chcą je oglądać z własnej i nieprzymuszonej woli, gaśnie, jeżeli widzów nie ma. Scena aktora uwzniośla. Daje mu poczucie siły i sensu – że to, co robi, jest dobre.”

„Życie jest kruche, więc trzeba się cieszyć każdym dniem.
Żyć tak jakby każdy dzień miał być ostatni.”

„Wydaje nam się, że mnóstwo wiemy, chociaż jako jednostki wiemy bardzo mało, ponieważ traktujemy wiedzę znajdującą się w umysłach innych tak, jakby to była nasza własna wiedza.”

„Był przesądny i zawsze umieszczał w pierwszym zdaniu każdej ze swych książek własne nazwisko…”

„W teatrze jest lepiej. Bo na drugi dzień kurtyna idzie w górę i pewne rzeczy w roli można poprawić. W filmie nie można.”