„Cóż takiego może wyobrazić sobie człowiek, cóż oprócz tych wszystkich rzeczy, które w tym miejscu widzieli inni ludzie, rzeczy banalnych, złożonych z zamazanych i mdłych kształtów rzeczywistości.”

„Cóż za wspaniałe przedstawienie! Takiej gry pozorów jeszcze nie widziałem!”

„Naprawdę i niezależnie od innych rzeczy, cóż to za niesamowita, cudowna przygoda – to życie, moje życie.”

„Chyba nie bardzo rozumiał moją opowieść, ale cóż ja mogę poradzić, lubię mawiać, że rzeczy są, jakie są, i jeśli wydają się dziwne, nie jest to wina mojej czapy i trzeba je przyjąć właśnie takimi.”

„Cóż bowiem są smutki, jeśli nie myszy, które gryzą ziarna wesołości złożone w naszych sercach?”

„Cóż bowiem wart jest człowiek, który nie ceni nader rzadkiego i pięknego daru, owej jedynej doskonałej rzeczy, której nie można zdobyć za złoto, jaką jest szczera miłość kobiety?”

„A co jeżeli, rzeczywistość tak naprawdę jest iluzją i nic nie istnieje?
– Cóż, w takim razie zdecydowanie przepłaciłem mój nowy dywan.”

„Umierający widzą rzeczy takimi, jakie są.”

„Nigdy nie rób rzeczy, które inni mogą i zrobią, jeśli są rzeczy, których inni nie mogą lub nie zrobią.”

„Wszyscy ludzie są złodziejami. Cóż więc? Chcecie bym kazał wszystkich powywieszać?”