„Jeśli więc „być” to nie znaczy ani kultura, ani duch, to moje szanse są małe. Jeszcze mniejsze, jeśli znakiem tego bycia jest atrakcyjność dla innych. Nie tylko nie czaruję nikogo, ale nawet mam wrażenie, że ludzie w mojej obecności się nudzą.”

„Małe szanse są często początkiem wielkich przedsięwzięć.”

„Cechą wielkich ludzi jest to, że stawiają innym o wiele mniejsze wymagania niż sobie.”

„W Nowym Jorku nie można się nudzić. Jest on zlepkiem wszelkich kultur i etnicznych dzielnic, gdzie odnalazłem nawet zakonserwowany świat mojego dzieciństwa. To właściwie spęd niespokojnych typów wagabundów, wariatów i wieśniaków z całego świata. W gruncie rzeczy jest to gigantyczna wiocha świata z wesołym miasteczkiem na obrzeżu, gdzie ludzie jeszcze potrafią się bawić. Dla twórcy jest to kopalnia wrażeń i obserwacji.”

„Teraz wszyscy mi już zobojętnieli. Chodzi o to, że nudzi mnie niemal wszystko. Jedyne ciepłe uczucia żywię dla dzieci i W. I. [Włodzimierzowi Iljiczowi] Pod innymi względami jest tak, jakby moje serce umarło. Tak jakbym oddała wszystkie moje siły, wszystkie namiętności W. I. i mojej pracy. Źródła miłości wyschły w mojej piersi.”

„Mówią na mnie Nu. „Nu” znaczy „dziewczyna”. Nie mam innego, osobistego imienia, bo nikt dotąd mi go nie nadał. Mój ojciec jest nieznany. Moją matkę mieszkańcy wioski przezywają Przeklętą. Nie przeszkadza im, że już umarła. Nienawiść, którą do niej czują, przekroczyła granicę śmierci. Prawdopodobnie moja matka jest upiorem, gdyż nie pochowano jej zgodnie z zasadami, tylko wywieziono ciało na pustynię. Nie nakarmiono jej ducha ryżowym kleikiem. Kiedy słyszę, jak zawodzi wiatr, to czasem myślę, że to duch mojej matki płacze z głodu.”

„Czy to, że grasz na gitarze uszczęśliwia innych ludzi?
czy ma sens, że się trudzisz? Weź nie pierdol to mnie nudzi”

„Ta wspaniałość szat i klejnotów u znamienitej szlachty, ta ich obfitość nawet u mniejszej i bardzo małej, wywołuje wrażenie, jak gdyby ta przeszłość była jakimś światem purpury, złota i brylantów, nasuwa wniosek nie już wielkiego dobrobytu, ale wyjątkowego bogactwa. Wniosek taki byłby jednak mylny.”

„Dla nas, „Tradycja” oznacza zwycięską i twórczą obecność w rzeczywistości siły, która „nie należy do tego świata”, to znaczy Ducha rozumianego jako moc potężniejszą od wszystkiego co ludzkie i materialne.”

„Zawody artystyczne stoczyły się po równi pochyłej w rejony mniejszej ważności. Może błędem była wiara w to, że sztuka ma wyższe niesiemy kaganek oświaty? To wszystko wygasło, ale przyznam, że czasami mam wrażenie, iż jeszcze coś pozostało. Takie momenty mam w Szafarni czy w muzeum hutnictwa w Pruszkowie. Recytuję Słowackiego, a mój przyjaciel Filip Wojciechowski gra Chopina. Ludzie wstają, biją brawo i są szczęśliwi. To daje nadzieję..”