„Jestem sławny, chwalony i wszyscy podziwiają moją wiedzę. A ja, niestety, ciągle muszę żałować, że umrę, nic nie wiedząc o sobie samym.”

„Pewnego dnia wszyscy umrzemy na AIDS. To będzie prawdziwa rockandrollowa epidemia. Przecież my wszyscy pieprzymy te same panienki.”

„Ty się nie przejmuj tym szpitalem. To jest taki smutny szpital. Tu wszyscy wiedzą, że muszą umrzeć, i nic nie robią, tylko bez przerwy umierają. Ja tu nie mam z kim gadać… A z kim teraz gadasz? Masz z kim gadać? Ja tu, wśród tak zwanych żywych, muszę się ciężko naszukać, żeby znaleźć kogoś do gadania. Bo też bardzo dokładnie jesteśmy rozproszeni. I nawet kiedy tych dwóch jest w tym samym miejscu, w tym samym czasie – też mogą się minąć.”

„Niektórzy ludzie chcą być sławni. Inni bogaci. Jeszcze inni chcą być piękni. Tak czy owak, umrą. I jeśli nie spróbują zrozumieć życia, to mi ich żal. Umrą z niczym.”

„Chcesz umrzeć, głupcze, żałując, że nigdy nie odważyłeś się na krok, który zawsze pragnąłeś uczynić?”

„Królewicz nie przybędzie i wszyscy o tym wiedzą, a Śpiąca Królewna chyba już umarła.”

„Wszyscy umrzemy, każdy inaczej wyobraża sobie ten moment, a ja wiem, że nie będzie przedpiekła.”

„Wszyscy jesteśmy narzędziami w rękach losu, musimy jednakże postępować w taki sposób, jak gdyby było inaczej – odparła czarownica. – W przeciwnym razie pozostaje nam umrzeć z desperacji.”

„Zwyciężyłeś i przeto ulegam. Atoli odtąd umarłeś na równi ze mną – umarłeś dla Ziemi, dla Nieba i dla Nadziei! We mnie istniałeś i – spojrzyj w moją śmierć, spojrzyj wskroś tej, która jest twoją, postaci, – jak doszczętnie zamordowałeś siebie samego!”

„Nie jestem marionetką. Nie zostałem stworzony przez zachód w celu posłania mnie na zachód albo do jakiegokolwiek innego kraju. Jestem Syryjczykiem. Urodziłem się w Syrii. Muszę żyć w Syrii i w Syrii umrzeć.”